شاعر

 جناب هادیان

هنرمند همزبان و همدل من، انگار که از روح انسان عکس میگیرد و کسی که چهره خود را در آینه او می بیند

افسوس می خورد که چرا او را زودتر از این نشناختم تا خود را نیز ب یپرده و بی فاصله شناخته باشم.

چنین می بینم که عدسی دوربین او حرکت تندیس ایستای هنر است که اسکلت زندگی را جان مغناطیس و نور می بخشد. 

هفتاد سال پیش Moholy-Nagy گفته بود: «بی سواد فردا، کسی خواهد بود که عکاسی نداند!». Moholy-Nagy دانشمند، هنرمند مجارستانی، استاد مدرسه عالی معماری و هنرهای کاربردی در آلمان به نام Baushaus، عکاس، نقاش، معمار و مجسمه ساز بود.
باهاوس از سال 1919 تا 1933 به پرورش هنرمندان پرداخته و نقش مهمی در بر قراری پیوند میان طرح و فن ایفا کرده است. امروز همان فرداست.

قبل از اختراع دوربین عکاسی، تنها تصاویری که از پیشینیان خود داشتیم، طراحی یا نقاشی بودند. درست است که پرتره­ها، به ظاهر، از تشابه افراد داخل تصویر به ما می­گویند، اما آنچه مسلم است از ویژگی­ها و شاخصه ­های منحصر به ­فرد آن­ها نیز اطلاعاتی ارزنده به دست می ­دهند؛

کسانی می آیند، با خود آینه و آب می آورند. می آرایند و می روند، کسانی که شکفته می شوند و گلهای خود را تا جاودانگی با طراوت تمام هدیه می کنند. این آدمها جایگاهی رفیع در قلبها می یابند و تاریخ را مدیون خود می سازند.